از کجا شروع کنم ؟ 

از خانوم  میم ، رفیق شفیقم ، که تابستون سال یش بود که ما داشتیم میرفتیم خونشون چتر شیم ، پدر  و مادرش رفته بودن سفر ، من از کلاس زبان میومدم هی گفتم خودم میام اونم هی گفت نه میاد اونجایی که از تاکسی پیاده میشم دنبالم ، خلاصه سوار ماشینش شدیم ، در اون خیابون های شلوغ پلوغ آروم ماشینش خورد به ماشین جلویی ، پیاده شد و چون هیچی نشده بود به راه ادامه دادیم فقط از بعد از اون اتفاق گوشی سامسونگ گلکسی جدید و عزیزش گم شد ، یک شکست عشقی بود براش !

همون موقع رفت مخابرات و اعلام کرد که پیگیری کنن اگه دوباره از اون گوشی استفاده کنند پیداش کنند ، تا همین هفته پیش که بعد از یک سال و نیم از مخابرات زنگ زدن که بره کارای اداریش و انجام بده ، گوشیش پیدا شده .

در همین طی کردن مراحل اداری باید میومد یک کلانتری نزدیک دانشگاه ما ، و با اینکه فرداش (میشد امروز ! ) دو تا نیم ترم داشت و نیم ترم هاش هم نیم ترم اند وقتی توی بهترین دانشگاه ایران درس میخونه ، باز زنگ زد که بریم بیرون یک کم بچرخیم و اختلاط کنیم .

خوبی رفیق صمیمی این هستش که لازم نیس هر روز هم و ببینین ، لازم نیست ماهی یک بار هم از هم خبر داشته باشین ، لازم نیست فکرت مشغول طرف باشه ، هر وقت شد یک اس میدی خوبی ؟ ، اونم جواب میده آره یا نه ، تعارف نداره ، سعی ات و میکنی حالش و بهت کنی ، لازم نیست از همه ی اتفاقا زندگی هم خبر داشته باشین تا بتونین از حس های ریز و خصوصیتون حرف بزنین ، میشینین پشت میز رستوران ، میپرسین چه خبر ؟ ، و از همون لحظه حرف هایی که نتونستید به کسی بگید و تند تند پشت هم میگید و ترس از قضاوت یا از چشم افتادن ندارید ، هر دو خوب میدونید چه گهی هستید .

من از خانوم الف گفتم ، از حس بدی که دارم از اینکه توی روابط پایدار نبودم ، در حالی که در شروعش فکر میکردم هستم ، از اینکه زیر حرفام توی رابطه زدم، از اینکه آدم ها در پایان میگم هیچ کس دیگه مثل من دوستت نخواد داشت در حالی که نمیدونن این موضوع اهمیت نداره ، اینکه تو کسی نیستی که من اونقدری که دوست دارم ،دوستت داشته باشم دلیل پایان رابطه است ، نه خفه شدن زیر محبت های تو ، گفتم از این ترس که نتونم به کسی نزدیک بشم ، از اینکه همه چیز از دور خوبه ، و اینکه خسته ام ، از خانوم ی خستم ، از اینکه بهش فکر میکنم مغز درد دارم ، ازاینکه چیزهایی که فکر میکنم فقط یک توهم هستش ، این حرف هارو وقتی میتونم بزنم که پهلوی خانوم ی نباشم ، از لحظه ای میبینمش نمیتون جلوی ذوق خودم و بگیریم ، نمیتونم بهش توجه نکنم ، نمیتونم مراقب حالش نباشم ،نمیتونم دل داریش ندم توی روزهای سخت ، نمیتونم وقتی داریم توی دو تا کامپیوتر جدا پروژه میزنیم همش یک چشمم بهش نباشه  .. از توی رابطه بودن و نبودن خسته ام ، میخوام ذهنم پاک و خالی شه ، میخوام فقط به این پروژه های مزخرف که تند و تند دد لاینشون سر میرسه فکر کنم ، گفتم توی یک رابطه ی بد آدم خیلی بیشتر احساس تنهایی میکنه ، خیلی احساس پوچ بودن داره ، به خاطر همه ی اون حس ها تمومش کردم .

خانوم میم هم گفت .

دو ساعت توی بهشت بودیم ، خدافظی کردیم و برگشتیم خونه هامون .